Leasing przedsiębiorstwa – już nieoptymalne rozwiązanie podatkowe
Czas czytania: 2 min.
Do roku 2024 organy podatkowe uznawały, że leasing przedsiębiorstwa lub ZCP spełniał warunki leasingu finansowego zgodnie z art. 17a pkt 1 oraz art. 17f ustawy o CIT. Przedsiębiorcy korzystający z takich umów mogli zaliczać odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów, zarówno w odniesieniu do środków trwałych, jak i wartości niematerialnych oraz prawnych. Ponadto, możliwa była amortyzacja dodatniej wartości firmy (goodwill), jeśli rynkowa wartość ZCP przewyższała wartość jego poszczególnych składników majątkowych.
Dotychczasowe interpretacje zakładały także, że część odsetkowa raty leasingowej mogła być uznawana za koszt uzyskania przychodów przez korzystającego, podczas gdy część kapitałowa nie stanowiła przychodu dla finansującego.
Nieoczekiwanie 9 lipca 2024 roku, Szef KAS wydał nową interpretację (sygn. DOP4.8221.19.2024), która znacząco zmieniła podejście do leasingu przedsiębiorstwa lub ZCP. Zgodnie z nią, leasing może dotyczyć wyłącznie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które podlegają amortyzacji. Przedsiębiorstwo lub ZCP, będące strukturami organizacyjnymi zawierającymi zarówno składniki materialne, jak i niematerialne, nie mogą być przedmiotem leasingu jako całość. W rezultacie, umowy leasingowe dotyczące przedsiębiorstwa lub ZCP mogą być uznawane jedynie za leasing poszczególnych składników majątkowych, zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy o CIT. Nowa interpretacja wymusza na przedsiębiorcach indywidualne rozpatrywanie możliwości leasingu poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Stanowisko DKIS zmusza strony takich umów do dokładniejszej analizy potencjalnych skutków podatkowych lub rozważenia alternatywnych rozwiązań, takich jak dzierżawa pozostałych niematerialnych elementów przedsiębiorstwa lub ZCP.