Partner
Estoński CIT a dokumentacja cen transferowych
Czas czytania: 2 min.
Autor
Coraz częściej przedmiotem sporów podatników uiszczających tzw. estoński CIT z organami podatkowymi staje się kwestia stosowania przepisów w zakresie cen transferowych. W podobnych sprawach zapadły wyroki, np. wyrok WSA we Wrocławiu (sygn. akt I SA/ Wr 521/22), WSA w Poznaniu (sygn. akt I SA/ Po 615/23) oraz WSA w Łodzi (sygn. akt I SA/Łd 753/22)
Z wyroków tych wynika, że podatnicy estońskiego CIT mają obowiązek sporządzania dokumentacji cen transferowych. Stosowanie tej szczególnej formy opodatkowania nie uchyla możliwości zastosowania przez organy przepisów rozdziału 1a ustawy o CIT.
W szczególności w sprawie poznańskiej chodził o producenta wyrobów z metalu, który wynajmował od właściciela spółki pomieszczenia produkcyjne, a także place oraz magazyny.
Spółka pytała w interpretacji czy wynagrodzenie za najem będą stanowiły dla niej ukryty zysk. Organy podatkowe twierdziły, że będzie to ukryty zysk – głównie z tego powodu, że historycznie spółka posiadała nieruchomość na własność
WSA potwierdził, że zgodnie z art. 11c ust. 1 ustawy o CIT, podmioty powiązane są obowiązane ustalać ceny transferowe na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. Strony transakcji muszą zadbać o rynkowość ceny, ale organ podatkowy nie może z góry zakładać, że wynajmowanie nieruchomości przez właściciela na rzecz spółki jest nieracjonalne ekonomicznie. Strona wskazywała, że powodem dla wyłączenia nieruchomości do majątku prywatnego właściciela była chęć ochrony tych kluczowych w działalności produkcyjnej aktywów od ryzyk związanych z prowadzeniem spółki.
