Projekty OZE - zmiana w zakresie kosztów finansowania dłużnego

Inwestowanie w źródła energii odnawialnej, takie jak elektrownie wiatrowe czy instalacje fotowoltaiczne, wymaga dużych nakładów finansowych, co z kolei pociąga za sobą konieczność pozyskiwania środków zewnętrznych.  Z kolei zgodnie z art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, istnieją istotne ograniczenia dotyczące wliczania do kosztów uzyskania przychodów nadwyżki kosztów finansowania dłużnego. Podatnicy muszą wyłączyć z kosztów te wydatki, które przekraczają wyższą z dwóch wartości: 3 000 000 zł lub 30% tzw. podatkowej EBITDA. Istnieje jednak wyjątek: koszty finansowania dłużnego związane z realizacją długoterminowych projektów infrastruktury publicznej na terenie UE.

Organy podatkowe zazwyczaj przyjmowały rygorystyczne podejście, uznając, że koszty finansowania inwestycji – w tym projektów wytwarzania energii elektrycznej, w tym z OZE – podlegają ograniczeniom art. 15c ustawy o CIT. W szczególności dotykało to prywatnych inwestorów w OZE.

Konsekwentnie ze stanowiskiem Dyrektora KIS nie zgadzały się sądy administracyjne, co widać przykładowo w wyrokach:

- NSA z dnia 12 czerwca 2024 r. o sygn. akt II FSK 1194/21,

-wyroku NSA z dnia 25 maja 2023 r. o sygn. akt II FSK 2874/20,

-wyroku NSA z dnia 8 lutego 2023 r. o sygn. akt II FSK 1615/20.

Prawdopodobnie pod wpływem tego orzecznictwa Dyrektor KIS w ostatnim czasie rewidował swoje stanowisko i zaczął wydawać korzystne interpretacje, potwierdzające, że inwestycje w OZE spełniają kryteria długoterminowych projektów infrastruktury publicznej. Przykładem są tu interpretacje indywidualne:

z 28 listopada 2024 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.573.2024.1.EJ),

z 25 listopada 2024 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.505.2024.1.ASK),

z 30 stycznia 2025 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.6.2025.1.PC).

W swoich wnioskach interpretacyjnych wnioskodawcy wskazywali, że np. celem budowy farmy fotowoltaicznej jest dywersyfikacja źródeł energii w polskiej sieci energetycznej. Wpisuje się to w strategiczne kierunki rozwoju polskiego sektora energetycznego, takie jak chociażby Polityka Energetyczna Polski do 2040 r. czy też Krajowy Plan na rzecz Energii i Klimatu. Inwestycja w farmy solarne wprost wpisuje się również w politykę dekarbonizacji polskiego sektora elektroenergetycznego oraz zaostrzającą się unijną politykę klimatyczną. Nie ma tu znaczenia, że inwestycja w farmę jest finansowana z prywatnych środków, skoro finalnie produkcja energii będzie służyła sprzedaży na wolnym rynku i przybliży Polskę do realizacji założonych celów klimatycznych.