Zagraniczne dywidendy i odsetki – przełomowy wyrok NSA

NSA wydał 24 czerwca 2025 r. istotny wyrok, który może mieć realny wpływ na sytuację podatników osiągających przychody z dywidend lub odsetek z zagranicy. Orzeczenie to wpisuje się w rosnącą linię orzeczniczą, która podważa dotychczasowe podejście fiskusa do ograniczania możliwości odliczenia zagranicznego podatku dochodowego.

Dotychczasowa praktyka organów podatkowych była jasna, choć – zdaniem wielu ekspertów – niekoniecznie zgodna z literą prawa. Fiskus twierdził, że podatnik ma prawo odliczyć jedynie tę część podatku zapłaconego za granicą, która odpowiada stawce przewidzianej w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania. W efekcie, jeśli zagraniczna administracja podatkowa pobrała 30% podatku, a umowa między Polską a danym krajem przewidywała np. 15%, różnica „przepadała” – nie można jej było uwzględnić w rozliczeniu PIT w Polsce.

Tymczasem NSA, zarówno we wspomnianym wyroku z 24 czerwca 2025 r., jak i w poprzednim z 28 lutego 2023 r., orzekł inaczej. Zdaniem sądu, prawo do odliczenia zagranicznego podatku dochodowego od dywidend czy odsetek wynika wprost z przepisów ustawy o PIT – a konkretnie z art. 30a ust. 9 – i nie może być ograniczane postanowieniami umów międzynarodowych. Co więcej, najnowsze orzeczenie z czerwca 2025 r. idzie o krok dalej. NSA wyraźnie stwierdził, że odliczenie podatku zapłaconego za granicą przysługuje również wtedy, gdy pomiędzy Polską a danym państwem nie została zawarta żadna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. To oznacza, że ustawa PIT przewiduje mechanizm ochronny niezależnie od istnienia czy treści umów międzynarodowych.

W uzasadnieniu ustnym NSA podkreślił, że przepis art. 30a ust. 9 ma charakter bezwarunkowy i jego zastosowanie nie zależy od zapisów w UPO. Jedynym ograniczeniem, jakie zawiera ten przepis, jest limit odliczenia – nie może ono przekroczyć 19% przychodu (lub dochodu) z odsetek lub dywidend. Sąd uznał, że skoro ustawodawca nie przewidział innych ograniczeń, to nie można ich wprowadzać w drodze wykładni.

Warto podkreślić, że stanowisko organów podatkowych pozostaje odmienne. Przykładem może być interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 stycznia 2025 r., w której potwierdzono wcześniejszą, restrykcyjną linię: odliczeniu podlega wyłącznie podatek odpowiadający umownej stawce. To tworzy problematyczną sytuację: z jednej strony sądy, które opowiadają się po stronie podatników, a z drugiej – administracja skarbowa, która nadal odmawia pełnego odliczenia i może kwestionować rozliczenia w trakcie kontroli.

Dla polskich rezydentów podatkowych – zwłaszcza tych inwestujących za granicą – wnioski z tego orzeczenia są bardzo konkretne. Jeśli zagraniczny podatek dochodowy pobrany przez lokalne organy mieści się w limicie 19% przychodu z dywidend lub odsetek, to może on zostać w całości odliczony od podatku należnego w Polsce. Nie ma znaczenia, czy stawka ta jest wyższa niż przewidziana w umowie międzynarodowej, ani czy taka umowa w ogóle istnieje.

W praktyce, aby skorzystać z tego prawa, podatnik powinien ustalić kwotę przychodu brutto (np. z informacji brokera lub banku zagranicznego), a następnie sprawdzić, ile faktycznie zapłacił podatku za granicą. Jeśli ta kwota nie przekracza 19% przychodu, może zostać odliczona w całości w rocznym zeznaniu PIT. Należy jednak pamiętać, by dysponować odpowiednim potwierdzeniem zapłaty tego podatku (np. potwierdzenie od brokera, banku zagranicznego lub emitenta). W zeznaniu podatkowym (np. PIT-38 lub PIT-36 z załącznikiem PIT/ZG) należy wykazać odliczenie w odpowiednich rubrykach, odnosząc się do rzeczywiście zapłaconej kwoty – nie tej wynikającej z umowy.

W kontekście tego wyroku warto również zrewidować swoje wcześniejsze rozliczenia podatkowe. Jeśli w poprzednich latach zaniżono kwotę odliczenia na podstawie stanowiska fiskusa, być może powstała nadpłata podatku. W takim przypadku możliwe jest złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz z korektą zeznania – w terminie do 5 lat od końca roku, w którym upłynął termin złożenia pierwotnego zeznania.

Choć aktualne orzecznictwo NSA daje podatnikom silne argumenty, sytuacja wciąż nie jest jednoznaczna. Organy podatkowe nie zmieniły swojej praktyki, a Minister Finansów nie wydał jak dotąd żadnych wiążących objaśnień. Do czasu ujednolicenia stanowisk lub nowelizacji przepisów, osoby fizyczne powinny rozważyć wystąpienie o interpretację indywidualną, szczególnie jeśli chodzi o większe kwoty.

Podsumowując, najnowszy wyrok NSA otwiera podatnikom nowe możliwości w zakresie odliczania podatku zapłaconego za granicą – zarówno w kontekście istniejących umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, jak i w przypadkach, gdy takich umów brak. To zdecydowany krok w stronę bardziej przejrzystego i sprawiedliwego opodatkowania zagranicznych dochodów w Polsce. Ale do pełnego bezpieczeństwa fiskalnego droga jeszcze daleka – i warto podejmować działania ostrożnie, dokumentując wszystko dokładnie i rozważając formalne zabezpieczenie stanowiska.